Nawr bu farw Samuel. Ymgynnullodd Israel i gyd a galaru amdano, a chladdasant ef yn ei dŷ yn Ramah.

²Yna cododd Dafydd ac aeth i lawr i anialwch Paran. Ac roedd yna ddyn ym Maon yr oedd ei fusnes yng Ngharmel. Roedd y dyn yn gyfoethog iawn; roedd ganddo dair mil o ddefaid a mil o eifr. Roedd yn cneifio'i ddefaid yng Ngharmel. ³Nawr enw'r dyn oedd Nabal, ac enw ei wraig Abigail. Roedd y ddynes yn graff a hardd, ond roedd y dyn yn llym ac yn ymddwyn yn wael; Calebite ydoedd. ⁴Clywodd Dafydd yn yr anialwch fod Nabal yn cneifio'i ddefaid. ⁵Felly anfonodd Dafydd ddeg dyn ifanc. A dywedodd Dafydd wrth y dynion ifanc, "Ewch i fyny i Carmel, ac ewch i Nabal a'i gyfarch yn fy enw i. ⁶Ac fel hyn y cyfarchwch ef: 'Heddwch fyddo i chwi, a bydded heddwch i'ch tŷ, a bydded heddwch i bopeth sydd gennych. ⁷Clywaf fod gennych gneifwyr. Nawr mae eich bugeiliaid wedi bod gyda ni, ac ni wnaethom unrhyw niwed iddynt, ac ni wnaethant golli dim trwy'r amser yr oeddent yng Ngharmel. ⁸Gofynnwch i'ch dynion ifanc, a byddan nhw'n dweud wrthych chi. Am hynny gadewch i'm dynion ifanc gael ffafr yn eich llygaid, oherwydd rydyn ni'n dod ar ddiwrnod gwledd. Rhowch beth bynnag sydd gennych wrth law i'ch gweision ac i'ch mab David. '"

⁹Pan ddaeth dynion ifanc Dafydd, dywedon nhw hyn i gyd wrth Nabal yn enw Dafydd, ac yna fe wnaethon nhw aros.

¹⁰Ac atebodd Nabal weision Dafydd, "Pwy yw Dafydd? Pwy yw mab Jesse? Mae yna lawer o weision y dyddiau hyn sy'n torri i ffwrdd oddi wrth eu meistri. ¹¹A gymeraf fy bara a'm dŵr a'm cig yr wyf wedi'i ladd ar gyfer fy nghneifwyr a'i roi i ddynion sy'n dod o, nid wyf yn gwybod o ble? "

¹²Felly trodd dynion ifanc David i ffwrdd a dod yn ôl a dweud hyn i gyd wrtho.

¹³A dywedodd Dafydd wrth ei ddynion, "Mae pob dyn yn strapio ar ei gleddyf!" A phob dyn ohonyn nhw wedi strapio ar ei gleddyf. Strapiodd David ar ei gleddyf hefyd. Ac aeth tua phedwar cant o ddynion i fyny ar ôl Dafydd, tra bod dau gant yn aros gyda'r bagiau.

¹⁴Ond dywedodd un o'r dynion ifanc wrth Abigail, gwraig Nabal, "Wele, anfonodd Dafydd negeswyr allan o'r anialwch i gyfarch ein meistr, a rheibiodd arnyn nhw. ¹⁵Ac eto, roedd y dynion yn dda iawn i ni, ac ni wnaethom ddioddef unrhyw niwed, ac ni wnaethom golli dim pan oeddem yn y caeau, cyn belled ein bod yn mynd gyda nhw. ¹⁶Roedden nhw'n wal i ni gyda'r nos ac yn ystod y dydd, trwy'r amser roedden ni gyda nhw yn cadw'r defaid. ¹⁷Nawr felly gwybyddwch hyn ac ystyriwch yr hyn y dylech ei wneud, oherwydd mae niwed yn cael ei bennu yn erbyn ein meistr ac yn erbyn ei holl dŷ, ac mae'n ddyn mor ddi-werth fel na all rhywun siarad ag ef. "

¹⁸Yna gwnaeth Abigail frys a chymryd dau gant o dorthau a dau grwyn o win a phum dafad eisoes wedi'u paratoi a phum seah o rawn wedi'i barcio a chant o glystyrau o resins a dau gant o gacennau o ffigys, a'u gosod ar asynnod. ¹⁹A dywedodd wrth ei dynion ifanc, "Ewch ymlaen o fy mlaen; wele fi'n dod ar eich ôl chi." Ond ni ddywedodd hi wrth ei gŵr Nabal. ²⁰Ac wrth iddi farchogaeth ar yr asyn a dod i lawr o dan orchudd y mynydd, wele, daeth Dafydd a'i ddynion i lawr tuag ati, a chyfarfu â nhw.

²¹Nawr roedd Dafydd wedi dweud, "Yn ofer yn sicr ydw i wedi gwarchod popeth sydd gan y cymrawd hwn yn yr anialwch, fel na chollwyd dim o'r hyn oedd yn perthyn iddo, ac mae wedi dychwelyd drwg i mi er daioni. ²²Mae Duw yn gwneud hynny i elynion Dafydd a mwy hefyd, os byddaf yn gadael cymaint ag un gwryw o bawb sy'n perthyn iddo erbyn y bore. "

²³Pan welodd Abigail David, brysiodd a disgyn o'r asyn a chwympo o flaen David ar ei hwyneb ac ymgrymu i'r llawr. ²⁴Syrthiodd wrth ei draed a dweud, "Ar fy mhen fy hun, fy arglwydd, bydd yr euogrwydd. Gadewch i'ch gwas siarad yn eich clustiau, a chlywed geiriau'ch gwas. ²⁵Na fydded i fy arglwydd ystyried y cymrawd di-werth hwn, Nabal, oherwydd fel y mae ei enw, felly y mae ef hefyd. Nabal yw ei enw, ac mae ffolineb gydag ef. Ond ni welais dy was na dynion ifanc fy arglwydd, a anfonasoch. ²⁶Nawr felly, fy arglwydd, fel mae'r ARGLWYDD yn byw, ac fel mae'ch enaid yn byw, oherwydd bod yr ARGLWYDD wedi eich atal chi rhag cael ei adeiladu yn y gwaed ac rhag cynilo â'ch llaw eich hun, nawr yna bydded i'ch gelynion a'r rhai sy'n ceisio gwneud drwg i'm harglwydd fod yr un mor Nabal. ²⁷Ac yn awr gadewch i'r anrheg hon y mae eich gwas wedi'i dwyn i'm harglwydd gael ei rhoi i'r dynion ifanc sy'n dilyn fy arglwydd. ²⁸Maddeuwch dresmasiad eich gwas. Oherwydd bydd yr ARGLWYDD yn sicr yn gwneud fy arglwydd yn dŷ sicr, oherwydd bod fy arglwydd yn ymladd brwydrau'r ARGLWYDD, ac ni fydd drwg i'w gael ynoch chi cyhyd â'ch bod chi'n byw. ²⁹Os bydd dynion yn codi i erlid chi ac i geisio'ch bywyd, bydd bywyd fy arglwydd yn rhwym ym mwndel y byw yng ngofal yr ARGLWYDD eich Duw. A bywydau eich gelynion bydd yn llithro allan o bant sling. ³⁰A phan fydd yr ARGLWYDD wedi gwneud i'm harglwydd yn ôl yr holl ddaioni y mae wedi'i siarad amdanoch chi a'ch penodi'n dywysog ar Israel, ³¹ni fydd gan fy arglwydd achos o alar na pangs o gydwybod am iddo daflu gwaed heb achos nac am i'm harglwydd ddial ei hun. A phan fydd yr ARGLWYDD wedi delio'n dda â'm harglwydd, yna cofiwch am eich gwas. "

³²A dywedodd Dafydd wrth Abigail, "Bendigedig fyddo'r ARGLWYDD, Duw Israel, a'ch anfonodd heddiw i gwrdd â mi! ³³Bendigedig fyddo eich disgresiwn, a bendigedig fyddo di, sydd wedi fy nghadw heddiw rhag gwaed-waed ac rhag dial fy hun â'm llaw fy hun! ³⁴Oherwydd mor sicr ag y mae'r ARGLWYDD mae Duw Israel yn byw, sydd wedi fy ffrwyno rhag eich brifo, oni bai eich bod wedi brysio a dod i'm cyfarfod, yn wir erbyn y bore, nid oedd Nabal wedi gadael cymaint ag un gwryw. "

³⁵Yna derbyniodd Dafydd o'i llaw yr hyn roedd hi wedi dod ag ef. Ac meddai wrthi, "Ewch i fyny mewn heddwch i'ch tŷ. Gwelwch, ufuddheais i'ch llais, a rhoddais eich deiseb."

³⁶Daeth Abigail i Nabal, ac wele, roedd yn cynnal gwledd yn ei dŷ, fel gwledd brenin. Ac yr oedd calon Nabal yn llawen o'i fewn, oherwydd yr oedd yn feddw iawn. Felly dywedodd hi wrtho ddim o gwbl tan olau'r bore. ³⁷Yn y bore, pan oedd y gwin wedi mynd allan o Nabal, dywedodd ei wraig y pethau hyn wrtho, a bu farw ei galon o'i fewn, a daeth fel carreg. ³⁸A rhyw ddeng niwrnod yn ddiweddarach tarodd yr ARGLWYDD Nabal, a bu farw. ³⁹Pan glywodd Dafydd fod Nabal wedi marw, dywedodd, "Bendigedig fyddo'r ARGLWYDD sydd wedi dial y sarhad a gefais yn llaw Nabal, ac sydd wedi cadw ei was yn ôl rhag camwedd. Mae'r ARGLWYDD wedi dychwelyd drwg Nabal ar ei ben ei hun. . " Yna anfonodd Dafydd a siarad ag Abigail, i'w chymryd fel ei wraig. ⁴⁰Pan ddaeth gweision Dafydd i Abigail yng Ngharmel, dywedon nhw wrthi, "Mae Dafydd wedi ein hanfon atoch chi i fynd â chi ato fel ei wraig."

⁴¹Cododd ac ymgrymodd gyda'i hwyneb i'r llawr a dweud, "Wele dy forwyn yn was i olchi traed gweision fy arglwydd." ⁴²Brysiodd Abigail a chodi a gosod asyn, a'i phum merch ifanc yn ei mynychu. Dilynodd negeswyr David a dod yn wraig iddo. ⁴³Cymerodd David Ahinoam o Jezreel hefyd, a daeth y ddau ohonyn nhw'n wragedd iddo. ⁴⁴Roedd Saul wedi rhoi Michal ei ferch, gwraig David, i Palti fab Laish, a oedd o Gallim.