Gwelwch pa fath o gariad y mae'r Tad wedi'i roi inni, y dylem gael ein galw'n blant i Dduw; ac felly yr ydym. Y rheswm pam nad yw'r byd yn ein hadnabod yw nad oedd yn ei adnabod. ²Anwylyd, plant Duw ydym ni nawr, ac nid yw'r hyn y byddwn ni wedi ymddangos eto; ond gwyddom pan fydd yn ymddangos y byddwn yn debyg iddo, oherwydd y gwelwn ef fel y mae. ³Ac mae pawb sydd felly'n gobeithio ynddo yn ei buro'i hun fel y mae'n bur. ⁴Mae pawb sy'n gwneud arfer o bechu hefyd yn ymarfer anghyfraith; anghyfraith yw pechod. ⁵Rydych chi'n gwybod ei fod yn ymddangos ei fod yn cymryd ymaith bechodau, ac ynddo ef nid oes unrhyw bechod. ⁶Nid oes unrhyw un sy'n aros ynddo yn dal i bechu; nid oes unrhyw un sy'n dal i bechu naill ai wedi ei weld na'i adnabod.

⁷Blant bach, na fydded i neb eich twyllo. Mae pwy bynnag sy'n ymarfer cyfiawnder yn gyfiawn, fel y mae'n gyfiawn. ⁸Mae pwy bynnag sy'n gwneud arfer o bechu o'r diafol, oherwydd mae'r diafol wedi bod yn pechu o'r dechrau. Y rheswm yr ymddangosodd Mab Duw oedd dinistrio gweithredoedd y diafol. ⁹Nid oes unrhyw un a anwyd o Dduw yn gwneud arfer o bechu, oherwydd mae had Duw yn aros ynddo, ac ni all ddal ati i bechu oherwydd iddo gael ei eni o Dduw. ¹⁰Trwy hyn mae'n amlwg pwy yw plant Duw, a phwy yw plant y diafol: nid yw'r sawl nad yw'n ymarfer cyfiawnder o Dduw, ac nid yw'r un nad yw'n caru ei frawd. ¹¹Oherwydd dyma'r neges yr ydych wedi'i chlywed o'r dechrau, y dylem garu ein gilydd. ¹²Ni ddylem fod fel Cain, a oedd o'r un drwg ac a lofruddiodd ei frawd. A pham y llofruddiodd ef? Oherwydd bod ei weithredoedd ei hun yn ddrwg ac yn gyfiawn ei frawd. ¹³Peidiwch â synnu, frodyr, fod y byd yn eich casáu chi. ¹⁴Rydyn ni'n gwybod ein bod ni wedi pasio allan o farwolaeth i fywyd, oherwydd rydyn ni'n caru'r brodyr. Mae pwy bynnag nad yw'n caru yn aros mewn marwolaeth. ¹⁵Mae pawb sy'n casáu ei frawd yn llofrudd, a gwyddoch nad oes gan unrhyw lofrudd fywyd tragwyddol yn aros ynddo.

¹⁶Trwy hyn rydyn ni'n gwybod cariad, iddo osod ei fywyd droson ni, a dylen ni osod ein bywydau dros y brodyr. ¹⁷Ond os oes gan unrhyw un nwyddau'r byd ac yn gweld ei frawd mewn angen, ac eto'n cau ei galon yn ei erbyn, sut mae cariad Duw yn aros ynddo? ¹⁸Blant bach, gadewch inni beidio â charu mewn gair na siarad ond mewn gweithred ac mewn gwirionedd. ¹⁹Trwy hyn byddwn yn gwybod ein bod o'r gwir ac yn tawelu meddwl ein calon o'i flaen; ²⁰oherwydd pryd bynnag y mae ein calon yn ein condemnio, mae Duw yn fwy na’n calon, ac mae’n gwybod popeth. ²¹Anwylyd, os nad yw ein calon yn ein condemnio, mae gennym hyder gerbron Duw; ²²a beth bynnag a ofynnwn a dderbyniwn ganddo, oherwydd ein bod yn cadw ei orchmynion ac yn gwneud yr hyn sy'n ei blesio. ²³A dyma ei orchymyn, ein bod ni'n credu yn enw ei Fab Iesu Grist ac yn caru ein gilydd, yn union fel y mae wedi gorchymyn inni. ²⁴Mae pwy bynnag sy'n cadw ei orchmynion yn aros ynddo, ac yntau ynddynt. A thrwy hyn rydyn ni'n gwybod ei fod yn aros ynom ni, gan yr Ysbryd y mae wedi'i roi inni.