Iago, gwas i Dduw ac i'r Arglwydd Iesu Grist, I'r deuddeg llwyth yn y Gwasgariad: Cyfarchion. ²Cyfrifwch y cyfan yn llawenydd, fy mrodyr, pan fyddwch chi'n cwrdd â threialon o wahanol fathau, ³oherwydd gwyddoch fod profi eich ffydd yn cynhyrchu diysgogrwydd. ⁴A gadewch i ddiysgogrwydd gael ei effaith lawn, er mwyn i chi fod yn berffaith ac yn gyflawn, heb ddim byd. ⁵Os oes diffyg doethineb gan unrhyw un ohonoch, gadewch iddo ofyn i Dduw, sy'n rhoi'n hael i bawb heb waradwydd, a bydd yn cael ei roi iddo. ⁶Ond gadewch iddo ofyn mewn ffydd, heb unrhyw amheuaeth, am yr un sy'n amau ei fod fel ton o'r môr sy'n cael ei gyrru a'i daflu gan y gwynt. ⁷Oherwydd rhaid i'r person hwnnw beidio â thybio y bydd yn derbyn dim gan yr Arglwydd; ⁸mae'n ddyn â meddwl dwbl, yn ansefydlog yn ei holl ffyrdd.

⁹Gadewch i'r brawd isel ymffrostio yn ei ddyrchafiad, ¹⁰a'r cyfoethog yn ei gywilydd, oherwydd fel blodyn y glaswellt bydd yn pasio i ffwrdd. ¹¹Oherwydd mae'r haul yn codi gyda'i wres crasboeth ac yn gwywo'r glaswellt; mae ei flodyn yn cwympo, a'i harddwch yn darfod. Felly hefyd a fydd y dyn cyfoethog yn diflannu yng nghanol ei weithgareddau.

¹²Gwyn ei fyd y dyn sy'n parhau i fod yn ddiysgog dan brawf, oherwydd pan fydd wedi sefyll y prawf bydd yn derbyn coron y bywyd, y mae Duw wedi'i addo i'r rhai sy'n ei garu.

¹³Na fydded i neb ddweud pan fydd yn cael ei demtio, "Rwy'n cael fy nhemtio gan Dduw," oherwydd ni all Duw gael ei demtio â drygioni, ac nid yw ef ei hun yn temtio neb. ¹⁴Ond mae pob person yn cael ei demtio pan fydd yn cael ei ddenu a'i ddenu gan ei awydd ei hun. ¹⁵Yna mae awydd pan fydd wedi beichiogi yn esgor ar bechod, ac mae pechod pan fydd yn cael ei dyfu'n llawn yn dod â marwolaeth allan. ¹⁶Peidiwch â chael eich twyllo, fy mrodyr annwyl. ¹⁷Mae pob rhodd dda a phob rhodd berffaith oddi uchod, yn dod i lawr oddi wrth Dad y goleuadau nad oes unrhyw amrywiad na chysgod gyda nhw oherwydd newid. ¹⁸O'i ewyllys ei hun daeth â ni allan trwy air y gwirionedd, y dylem fod yn fath o flaenffrwyth o'i greaduriaid.

¹⁹Gwybod hyn, fy mrodyr annwyl: gadewch i bawb fod yn gyflym i glywed, arafu i siarad, arafu dicter; ²⁰oherwydd nid yw dicter dyn yn cynhyrchu'r cyfiawnder y mae Duw yn gofyn amdano. ²¹Felly rhowch ymaith bob budreddi a drygioni rhemp a derbyniwch y gair mewnblannu yn addfwyn, sy'n gallu achub eich eneidiau. ²²Ond byddwch yn wneuthurwyr y gair, ac nid yn wrandawyr yn unig, gan dwyllo'ch hunain. ²³Oherwydd os oes unrhyw un yn gwrando ar y gair ac nid yn wneuthurwr, mae fel dyn sy'n edrych yn ofalus ar ei wyneb naturiol mewn drych. ²⁴Oherwydd mae'n edrych arno'i hun ac yn mynd i ffwrdd ac ar unwaith yn anghofio sut brofiad oedd ef. ²⁵Ond yr un sy'n edrych i mewn i'r gyfraith berffaith, deddf rhyddid, ac yn dyfalbarhau, heb fod yn wrandawr sy'n anghofio ond yn weithredwr sy'n gweithredu, bydd yn cael ei fendithio wrth ei wneud.

²⁶Os yw unrhyw un yn credu ei fod yn grefyddol ac nad yw'n ffrwyno'i dafod ond yn twyllo ei galon, mae crefydd yr unigolyn hwn yn ddi-werth. ²⁷Crefydd sy'n bur a heb ei ffeilio gerbron Duw, y Tad, yw hyn: ymweld ag amddifaid a gweddwon yn eu cystudd, a chadw'ch hun yn ddigymar o'r byd.