Yn y flwyddyn y bu farw'r Brenin Usseia gwelais yr Arglwydd yn eistedd ar orsedd, yn uchel ac wedi ei ddyrchafu; a thrên ei fantell yn llenwi'r deml. ²Uwch ei ben safai'r seraphim. Roedd gan bob un chwe adain: gyda dwy gorchuddiodd ei wyneb, a chyda dwy gorchuddiodd ei draed, a chyda dwy hedfanodd.

³A galwodd un at un arall a dweud: "Sanctaidd, sanctaidd, sanctaidd yw ARGLWYDD y Lluoedd; mae'r holl ddaear yn llawn o'i ogoniant!" ⁴Ac ysgydwodd seiliau'r trothwyon at lais yr hwn a alwodd, a llanwyd y tŷ â mwg. ⁵A dywedais: "Gwae fi! Oherwydd yr wyf ar goll; oherwydd dyn gwefusau aflan ydw i, ac rwy'n trigo yng nghanol pobl o wefusau aflan; oherwydd mae fy llygaid wedi gweld y Brenin, ARGLWYDD y Lluoedd!"

⁶Yna hedfanodd un o'r seraphim ataf, ar ôl iddo losgi glo yr oedd wedi'i gymryd gyda gefel o'r allor. ⁷A chyffyrddodd â fy ngheg a dweud: "Wele, mae hyn wedi cyffwrdd â'ch gwefusau; cymerir eich euogrwydd i ffwrdd, a'ch pechod yn ddig amdano.

⁸A chlywais lais yr Arglwydd yn dweud, "I bwy yr anfonaf, a phwy a fydd yn mynd amdanom?" Yna dywedais, "Dyma fi! Anfonwch fi."

⁹Ac meddai, "Ewch, a dywedwch wrth y bobl hyn:" 'Daliwch i glywed, ond peidiwch â deall; daliwch ati i weld, ond peidiwch â chanfod. '

¹⁰Gwneud calon y bobl hyn yn ddiflas, a'u clustiau'n drwm, ac yn dallu eu llygaid; rhag iddynt weld â'u llygaid, a chlywed â'u clustiau, a deall â'u calonnau, a throi a chael iachâd. "

¹¹Yna dywedais, "Pa mor hir, O Arglwydd?" A dywedodd: "Hyd nes y bydd dinasoedd yn gorwedd yn wastraff heb breswylydd, a thai heb bobl, a'r tir yn wastraff anghyfannedd,

¹²ac mae'r ARGLWYDD yn symud pobl ymhell i ffwrdd, ac mae'r lleoedd gwrthodedig lawer yng nghanol y wlad.

¹³Ac er bod degfed yn aros ynddo, bydd yn cael ei losgi eto, fel terebinth neu dderwen, y mae ei fonyn yn aros pan gaiff ei chwympo. "Yr had sanctaidd yw ei fonyn.