Dyma enwau meibion Israel a ddaeth i'r Aifft gyda Jacob, pob un â'i deulu: ²Reuben, Simeon, Lefi, a Jwda, ³Issachar, Zebulun, a Benjamin, ⁴Dan a Naphtali, Gad ac Aser. ⁵Saith deg o bobl oedd holl ddisgynyddion Jacob; Roedd Joseff eisoes yn yr Aifft. ⁶Yna bu farw Joseff, a'i holl frodyr a'r holl genhedlaeth honno. ⁷Ond roedd pobl Israel yn ffrwythlon ac wedi cynyddu'n fawr; fe wnaethant luosi a thyfu'n hynod gryf, fel bod y tir wedi'i lenwi â nhw.

⁸Nawr cododd brenin newydd dros yr Aifft, nad oedd yn adnabod Joseff. ⁹Ac meddai wrth ei bobl, "Wele bobl Israel yn ormod ac yn rhy nerthol inni. ¹⁰Dewch, gadewch inni ddelio â hwy yn graff, rhag iddynt luosi, ac, os bydd rhyfel yn torri allan, maent yn ymuno â'n gelynion ac yn ymladd yn ein herbyn ac yn dianc o'r wlad. " ¹¹Felly maen nhw'n gosod tasgwyr drostyn nhw i'w cystuddio â beichiau trwm. Fe wnaethant adeiladu ar gyfer dinasoedd siopau Pharo, Pithom a Raamses. ¹²Ond po fwyaf y cawsant eu gormesu, y mwyaf y gwnaethant luosi a pho fwyaf y byddent yn ymledu dramor. Ac roedd yr Eifftiaid mewn dychryn pobl Israel. ¹³Felly gwnaethon nhw'n ddidrugaredd i bobl Israel weithio fel caethweision ¹⁴a gwneud eu bywydau'n chwerw gyda gwasanaeth caled, mewn morter a brics, ac ym mhob math o waith yn y maes. Yn eu holl waith gwnaethant yn ddidostur iddynt weithio fel caethweision.

¹⁵Yna dywedodd brenin yr Aifft wrth y bydwragedd Hebraeg, yr enwwyd un ohonynt yn Shiphrah a'r Puah arall, ¹⁶"Pan fyddwch chi'n gwasanaethu fel bydwraig i'r menywod Hebraeg ac yn eu gweld ar y genedigaeth, os yw'n fab, byddwch chi'n ei ladd, ond os yw'n ferch, bydd hi'n byw." ¹⁷Ond roedd y bydwragedd yn ofni Duw ac ni wnaethant fel y gorchmynnodd brenin yr Aifft iddynt, ond gadewch i'r plant gwrywaidd fyw. ¹⁸Felly galwodd brenin yr Aifft y bydwragedd a dweud wrthyn nhw, "Pam wyt ti wedi gwneud hyn, a gadael i'r plant gwrywaidd fyw?"

¹⁹Dywedodd y bydwragedd wrth Pharo, "Oherwydd nad yw'r menywod Hebraeg yn debyg i ferched yr Aifft, oherwydd maen nhw'n egnïol ac yn esgor cyn i'r fydwraig ddod atynt."

²⁰Felly deliodd Duw yn dda â'r bydwragedd. Ac fe luosodd y bobl a thyfu'n gryf iawn. ²¹Ac oherwydd bod y bydwragedd yn ofni Duw, rhoddodd deuluoedd iddyn nhw. ²²Yna gorchmynnodd Pharo i'w holl bobl, "Pob mab sy'n cael ei eni i'r Hebreaid y byddwch chi'n ei daflu i'r Nile, ond byddwch chi'n gadael i bob merch fyw."