Fy Nuw, fy Nuw, pam wyt ti wedi fy ngadael? Pam wyt ti mor bell o fy achub, rhag geiriau fy griddfan?

²O fy Nuw, rwy'n crio yn ystod y dydd, ond nid ydych chi'n ateb, ac yn y nos, ond ni welaf orffwys.

³Ac eto yr ydych yn sanctaidd, wedi'ch swyno ar ganmoliaeth Israel.

⁴Ynoch chi roedd ein tadau'n ymddiried; roeddent yn ymddiried, a gwnaethoch eu cyflawni.

⁵I chi gwaeddasant ac fe'u hachubwyd; ynoch chi roeddent yn ymddiried ac ni chawsant eu cywilyddio.

⁶Ond abwydyn ydw i ac nid dyn, wedi fy ngwawdio gan ddynolryw ac yn cael fy nirmygu gan y bobl.

⁷Mae pawb sy'n fy ngweld i'n gwawdio; maent yn gwneud cegau arnaf; maent yn wagio eu pennau;

⁸"Mae'n ymddiried yn yr ARGLWYDD; gadewch iddo ei waredu; gadewch iddo ei achub, oherwydd mae'n ymhyfrydu ynddo!"

⁹Ac eto, ti yw'r hwn a gymerodd fi o'r groth; gwnaethoch i mi ymddiried ynoch ym mronnau fy mam.

¹⁰Aroch chi y cefais fy nghastio o fy ngenedigaeth, ac o groth fy mam buoch yn Dduw i mi.

¹¹Peidiwch â bod yn bell oddi wrthyf, oherwydd mae helbul yn agos, ac nid oes unrhyw un i helpu.

¹²Mae llawer o deirw yn fy nghynnwys; mae teirw cryf o Bashan yn fy amgylchynu;

¹³maent yn agor eu cegau yn llydan arnaf, fel llew ysbeidiol a rhuo.

¹⁴Rwy'n cael fy nhywallt fel dŵr, ac mae fy holl esgyrn allan o gymal; mae fy nghalon fel cwyr; mae'n cael ei doddi o fewn fy mron;

¹⁵mae fy nerth wedi sychu fel potyn pot, ac mae fy nhafod yn glynu wrth fy ên; yr ydych yn fy ngosod yn llwch marwolaeth.

¹⁶Ar gyfer cŵn yn fy nghynnwys; mae cwmni drygioni yn fy amgylchynu; maen nhw wedi tyllu fy nwylo a thraed--

¹⁷Gallaf gyfrif fy holl esgyrn - maent yn syllu ac yn dywyllu arnaf;

¹⁸maen nhw'n rhannu fy nillad yn eu plith, ac am fy nillad maen nhw'n bwrw llawer.

¹⁹Ond paid â ti, ARGLWYDD, fod yn bell i ffwrdd! O chi fy help, dewch yn gyflym i'm cymorth!

²⁰Gwared fy enaid o'r cleddyf, fy mywyd gwerthfawr o nerth y ci!

²¹Arbedwch fi o geg y llew! Rydych chi wedi fy achub o gyrn yr ychen gwyllt!

²²Dywedaf am eich enw wrth fy mrodyr; yng nghanol y gynulleidfa byddaf yn eich canmol:

²³Chwychwi sy'n ofni'r ARGLWYDD, molwch ef! Holl epil Jacob, gogoneddwch ef, a sefyll mewn parchedig ofn arno, holl epil Israel!

²⁴Oherwydd nid yw wedi dirmygu nac ffieiddio cystudd y cystuddiedig, ac nid yw wedi cuddio ei wyneb oddi wrtho, ond wedi clywed, pan lefodd arno.

²⁵Oddi chwi daw fy moliant yn y gynulleidfa fawr; fy addunedau byddaf yn perfformio o flaen y rhai sy'n ei ofni.

²⁶Bydd y cystuddiedig yn bwyta ac yn fodlon; bydd y rhai sy'n ei geisio yn canmol yr ARGLWYDD! Boed i'ch calonnau fyw am byth!

²⁷Bydd holl gyrrau'r ddaear yn cofio ac yn troi at yr ARGLWYDD, a bydd holl deuluoedd y cenhedloedd yn addoli o'ch blaen.

²⁸Oherwydd mae brenhiniaeth yn eiddo i'r ARGLWYDD, ac mae'n llywodraethu ar y cenhedloedd.

²⁹Mae holl lewyrchus y ddaear yn bwyta ac yn addoli; ger ei fron ef fwa pawb sy'n mynd i lawr i'r llwch, hyd yn oed yr un na allai gadw ei hun yn fyw.

³⁰Bydd y gallu yn ei wasanaethu; dywedir wrth yr Arglwydd wrth y genhedlaeth sydd i ddod;

³¹deuant a chyhoeddi ei gyfiawnder i bobl sydd eto heb eu geni, ei fod wedi ei wneud.